تعیین مناطق لرزه زمین ساخت با به کارگیری روش های خوشه بندی افرازی داده های لرزه ای

مناطق لرزه زمین ساخت به مناطقی اطلاق می شوند که ویژگی های لرزه ای، زمین  ساخت ­جنبا و سیستم گسلی شبیه به هم داشته باشند. شناسایی این مناطق به منظور ارزیابی خطر زمین لرزه، یکی از موضوعات حائز اهمیت در مطالعات لرزه ای است. روش های خوشه بندی به عنوان ابزاری مناسب برای شناسایی اطلاعات مرتبط باهم و استخراج الگوهای معنادار از بین تعداد زیادی از داده ها شناخته می شوند. با توجه به اینکه این روش ها علاوه بر نمایش بصری مناسب، نتایج قابل اعتمادی را نیز ارائه می دهند، می توانند ابزاری مناسب برای تعیین مناطق لرزه­زمین ساخت باشند. در این تحقیق، از 3 روش خوشه بندی افراز کا-مینز، ;کلارا و فازی سی-مینز استفاده شده است. به­منظور تعیین تعداد بهینه خوشه ها در هر روش خوشه بندی، 5 شاخص اعتبارسنجی داویس بولدین، سیل هات، sd، s_dbw و شیه-بنی مورد استفاده قرار گرفت. پارامترهای موقعیت زمین لرزه، عمق زمین لرزه، بزرگا، جاذبه، مغناطیس و تراکم گسل ها به­منظور تعیین تعداد مناطق لرزه­زمین ساخت، که به عنوان ورودی روش های خوشه بندی مورد استفاده قرار می گیرند، در نظر گرفته شدند. پس از تعیین تعداد بهینه خوشه ها، برای ارزیابی نتایج روشهای خوشه بندی، از مدل لرزه زمین ساخت کمیته ملی سدهای بزرگ ایران استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که روش کلارا در مقایسه با بقیه روش ها سازگاری بسیار بیشتری با مناطق لرزه­زمین ساخت ایران را دارد. در نهایت پس از مقایسه روش های خوشه بندی در تعداد خوشه های بهینه با مدل لرزه­زمین ساخت مورد استفاده، تعداد مناطق لرزه­زمین ساخت 13 منطقه بدست آمد.